Ζήσης Μητλιάγκας
π. Δήμαρχος Σερρών
ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
Θέμα:
Δημοκρατία – Ολοκληρωτισμός και Δογματισμός.
(Μέρος Δεύτερο)
Υποκείμενο –
Αντικείμενο
(Θεώρηση
γραμματικής και κοσμοπολιτική με βοηθούς τον Θουκυδίδη- Ξενοφώντα – Αριστοτέλη
– Δημοσθένη)
Στο προηγούμενο σημείωμα
είδαμε ότι στο δημοκρατικό πολίτευμα αυτός που δρα ( το υποκείμενο) και έχει
τον λόγο και την ευθύνη των επιλογών, είναι ο πολίτης, οι δε νόμοι είναι η συνισταμένη
της πολύμορφης βούλησης των πολιτών, Η υπευθυνότητα, τώρα, του πολίτη στη χάραξη
των κανόνων δικαίου τον κάνει συνυπεύθυνο για την τήρηση των νόμων, κυρίως από
εσωτερικό σεβασμό και προσωπική ευθύνη, οι δε νόμοι, εκτός από την ισονομία και
τα συνακόλουθα, κείνται και έως ωφελεία των αδυνάτων και των αδικουμένων, όπως
χαρακτηριστικά αναφέρει ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο του Περικλή...
Έτσι Δημοκρατικό δημοκρατικό Πολίτευμα δράση
και ευθύνη του κάθε πολιτη , απελευθερώνει όπως είπαμε επανειλημμένα,
ενεργοποιεί και αξιοποιεί ένα πλήθος δυναμξεών ανθρώπινων όσο κανενα εκτός από την ισονομία Δηλαδή: «Αναλαμβάνω
(με την ψήφο του λαού ) ένα έργο (π.χ. την διακυβέρνηση της χώρας) δίνω λόγο
για το πώς χειρίσθηκα την εντολή και επιτέλεσα το έργο που ανέλαβα, και
αναλαμβάνω τις ευθύνες για το έργο και, βέβαια, υφίσταμαι και τις συνέπειες.
Περιδιαβαίνοντας την πολιτική σκέψη
του ρήτορα Δημοσθένη (4π.Χ. αιώνας –Αθήνα) είδαμε στο προηγούμενο
σημείωμα ότι τα λάθη των ιδιωτών αφορούν τους ιδίους και το περιβάλλον τους,
ενώ τα λάθη των αρχόντων επηρεάζουν όλη την κοινωνία.
Επειδή όμως α) το άρχειν,
β) το σφάλλειν είναι ανθρώπινο, για να περιορίσουν τις ζημιές στην κοινωνία από
τα σφάλματα και τις ανομίες των ασκούντων την εξουσία, καθιέρωσαν την παραπάνω
βασική αρχή για την προστασία της πολιτείας.
Ο πολίτης που αναλάμβανε
με εντολή της εκκλησίας του Δήμου, (του λαό δηλαδή) να φέρει εις πέρας ένα
έργο, κυρίως διακυβέρνησης της πόλης, έπρεπε:
1. Να δώσει λόγο, να
λογοδοτήσει δηλαδή στην εκκλησία του Δήμου για το πως ανταποκρίθηκε στη λαϊκή
εντολή και τι αποτελέσματα πρόεκυψαν για την πόλη.
2. Το σπουδαιότερο, πρέπει
να αναλάβει τις ευθύνες της πολιτικής δράσης και να υποστεί τις συνέπειες.
Και επειδή η ατιμωρησία
των διαχειριζόμενων τα κοινά οδηγεί τελικά στην κατάργηση του πολιτεύματος και
στην παρακμή της κοινωνίας, επιβάλλονταν άμεσα ποινές. Και έτσι, για να
προστατευτούν από την διαφθορά της
εξουσίας, επέβαλαν ποινές ακόμα και στους πιο σπουδαίους ηγέτες, όπως ο
Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης, ο Περικλής και πολλοί άλλοι.
Εάν με τη λογοδοσία του
άρχοντα φαίνονταν θετικά αποτελέσματα της λειτουργίας του, σαν τιμή του
αποδίδετο στέφανος δόξης, και όχι βεβαία βίλες, κότερα και άλλες πολυτέλειες….
Εάν όμως τα αποτελέσματα της λειτουργίας του ήταν
αρνητικά, τότε επιβάλλονταν σαν ποινές: η ατιμία, δηλαδή στέρηση πολιτικών
δικαιωμάτων, χρηματικό πρόστιμο, εξορία και σε έσχατες περιπτώσεις θάνατος.
Κάνοντας μεταφορά στην
σημερινή εποχή της κρίσης, με τη βεβαιότητα ότι θα θεωρηθώ μεροληπτικός από
πολλούς και ότι θα δυσαρεστήσω απ’ τη μια τους προσωπολάτρες ενδόξων προγόνων
κι απ’ την άλλη τους οπαδούς του αριστεροδεξιού λαϊκισμού θα αναφερθώ σε δυο
καίριες και χαρακτηριστικές περιπτώσεις παράκαμψης του αρχαίου, «έργον λαμβάνω
λόγον διδωμι, ευθύνας υπέχω», η πολιτική των οποίων έβλαψε σημαντικά την
σύγχρονη Ελλάδα.
Δεν εξαιρώ βέβαια και αλλά
πρόσωπα, τα οποία, ενώ δεν μπόρεσαν να δουν σωστά τα πράγματα, να πουν όλη την
αλήθεια στο λαό, και να πάρουν άμεσα σωστές αποφάσεις και έτσι προκάλεσαν και
αυτοί ζημία, εν τούτοις με νέους πολιτικούς σχεδιασμούς προσπαθούν και πάλι να
μας σώσουν. Και έτσι το μόνο που υπηρετούν είναι η λατρεία της εξουσίας, και
όχι βέβαια το καλό της χώρας μας και των καταταλαιπωρημένων Ελλήνων.( πχ. ΓΑΠ)
Πρώτη περίπτωση:
Ο Κώστας Καραμανλής, ο
νεότερος, με λαϊκή εντολή Πρωθυπουργός της πενταετίας 2004- 2009,
χαρακτηρίζεται από σοβαρούς πολιτικούς αναλυτές ως ο ολετήρας της Εθνικής
Οικονομίας και κύριος υπαίτιος, (όχι βέβαια μοναδικός), του δημοσιονομικού εκτροχιασμού
(36 δισεκατομμύρια Ευρώ ελλειμματικοί προϋπολογισμοί τα τελευταία χρόνια) και
της διόγκωσης του χρέους.
Σαν αμίλητος Βούδας
απαξιώνει να δώσει μια εξήγηση στον Ελληνικό λαό, που τον περιέβαλε με την πιο
μεγάλη τιμή, για το πώς και το γιατί αυτού του εκτροχιασμού, δείχνοντας πλήρη
περιφρόσυνη στη βασική αρχή της δημοκρατίας, του «λόγον διδόνε», για την
πολιτική του.
Το παίζει εν τω μεταξύ
σαν εθνικός ηγέτης εν εφεδρεία, έχοντας εξασφαλίσει ασυλία για την πολιτική του
(ευθύνας υπέχω) με την παραφύσιν σύζευξη του αριστερού λαϊκισμού και του
ακροδεξιού Εθνικισμού, που έφτασαν στο σημείο να τον χαρακτηρίζουν Εθνικό
κεφάλαιο και πολιτικό υψηλού πολιτικού ήθους !!!
Δεύτερη περίπτωση:
Ο κωμικοτραγικός
Μπαρουφάκης, που με το παρουσιαστικό του και τη λειτουργία του μας εξευτέλισε
διεθνώς, ανέλαβε τα ηνία της οικονομίας και με τους ακροβατικούς του
πειραματισμούς οδήγησε τη χώρα στο κατώφλι της πιο μεγάλης οικονομικής
καταστροφής. Και αυτός δεν κλήθηκε να λογοδοτήσει, ούτε λόγος βέβαια για
ανάληψη ευθυνών και επιβολή πολιτικής, έστω, ποινής για την τραγική, σε ζημιές
πολιτική του.
Τελευταία μάλιστα και
αυτός δημιουργεί πολιτικό φορέα για να μας σώσει κιόλας!
Σ’ αυτόν όμως τον
κωμικοτραγικό και ολέθριο υπουργό, ένας Πρωθυπουργός (Τσίπρας) με απίστευτη
αλαζονεία και τραγική απαιδευσία, παρέδωσε το τιμόνι της οικονομίας της χώρας μας
χωρίς να αντιλαμβάνεται το ναυάγιο που έρχεται.
Και στην συνέχεια όμως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, με απίστευτη δημαγωγία, λαϊκισμό
και ολοκληρωτική νοοτροπία, προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία, χωρίς καν να υπολογίζει
τις τραγικές συνέπειες για τον λαό μας , μιας πολιτικής με ιδεοληψίες
ξεπερασμένων και αποτυχημένων συστημάτων, που δημιουργούν τραγικά αδιέξοδα και
απίστευτη υποβάθμιση στο επίπεδο ζωής των Ελλήνων που τον εξέλεξαν.
Άραγε θα λογοδοτήσει
κάποτε για την πολιτική του λειτουργία (λόγον διδωμι) και θα αναλάβει και θα υποστεί τις
ευθύνες (ευθύνας υπέχω) μιας τόσο τραγικά επιζήμιας πολιτικής!
Πιστεύω ότι για να
λειτουργήσει αποδοτικά το δημοκρατικό μας πολίτευμα και να υπάρξει κοινωνική
σταθερότητα, οικονομική πρόοδος και ευημερία πρέπει θεσμικά και πραγματικά και
όχι μόνο θεωρητικά, όσοι αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης να λογοδοτούν ουσιαστικά
και έμπρακτα να αναλαμβάνουν τις ευθύνες και να υφίστανται τις συνέπειες της
πολίτικης τους όσο αυστηρές και αν είναι αυτές.
Ζήσης Μητλιάγκας
Φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου