ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΙΛΙ

Ο ΣΥΡΙΖΑ  φεύγει, η Κεντροαριστερά έρχεται...




  Εδώ και κάποια χρόνια, τον χώρο της κεντροαριστεράς και τμήμα της "επαναστατικής" αριστεράς κατέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις πολιτικές του τοποθετήσεις και με το να κλείνει το μάτι στις ακραίες φωνές, αφήνοντας να εννοηθεί ότι και οι δικές τους απόψεις είναι μέσα στις επιλογές, στην πρώτη ευκαιρία...


  Η εφαρμογή όμως των μνημονίων, η συνύπαρξη με τον δεξιό Πάνο Καμμένο,οι συνεχείς υποχωρήσεις στις απαιτήσεις των εταίρων, οδήγησε σταδιακά τον πολιτικό αυτό φορέα, εκτός χώρου κεντροαριστεράς. Σήμερα στη συνείδηση των πολιτών , είναι ένας μετριοπαθής συντηρητικός πολιτικός φορέας, με απολύτως προβλέψιμες συμπεριφορές συστημικού τύπου, με ίσως κάποιες αριστερές θεωρητικές εξάρσεις, που μάλλον λειτουργούν εκτονωτικά, αναμνήσεις παλιών καλών εποχών, παρά δημιουργούν πολιτικό πρόβλημα στην εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών.

Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ ως κεντρικός πυλώνας της πάλαι ποτέ ακμάζουσας σοσιαλδημοκρατίας, το ίδιο χρονικό διάστημα είδε τις δυνάμεις του να μειώνονται ραγδαία, κυριολεκτικά αποδεκατίστηκε.Αυτό διότι τα μέλη του έδειξαν μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα στην αναζήτηση λύσεων μέσα από τη φαρέτρα των σοσιαλιστικών αναζητήσεων και όχι στις προτεινόμενες μνημονιακές προτάσεις των "θεσμών".Η ηγετική ομάδα αντιλαμβανόμενη το  αδιέξοδο των πολιτικών αυτών, όπως μέχρι σήμερα σχεδιάζονται και  εφαρμόζονται, την αδυναμία των πολιτών και των επιχειρήσεων να συνεισφέρουν στις απαιτήσεις των εταίρων, λαμβάνοντας υπόψιν και το ότι η χώρα έχει χάσει ήδη το ένα τέταρτο του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, μιλά πλέον για την δημιουργία εθνικής πρότασης εξόδου από την κρίση. Μεταφέρει το βάρος από τους τρίτους, στους κατά κύριο λόγο έχοντες την ευθύνη κατάθεσης των προτάσεων. Στο εθνικό κοινοβούλιο.

  Το γεγονός αυτό προκάλεσε την περιέργεια και το ενδιαφέρον των πολιτών, ιδιαίτερα όσων θήτευσαν στο παρελθόν στους χώρους αυτούς . Αρχίζουν και ασκούνται πιέσεις στα "στελέχη"του χώρου για διαδικασίες σύγκλησης.Η βάση πλέον μεγαλοφώνως απαιτεί την δημιουργία του νέου, μεγάλου, του εθνικού, της συνέχειας του παλιού, απαλλαγμένου από τα όποια αρνητικά της περιόδου εκείνης.

 

 

Το πρόβλημα πλέον ήταν και ίσως ακόμη σε κάποιο βαθμό να

επηρεάζει αρνητικά,το ότι τα στελέχη του χώρου νιώθοντας ανασφάλεια για το αύριο, καθότι η δημιουργία του νέου είναι λογικό να επιφέρει και αποστρατείες, αρνούνταν να μπουν στη διαδικασία των συγκλίσεων, αρκούμενοι στον μικρό,, αλλά δικό τους απολύτως ελεγχόμενο χώρο. Όμως πλέον οι πιέσεις είναι μεγάλες, οι πολίτες αρνούνται να αποδεχτούν δήθεν πολιτικές διαφοροποιήσεις, προσχήματα μη συμμετοχής, και αυτονομούνται ακολουθώντας το μεγάλο καραβάνι.

 

Οι φόβοι αυτοί υπήρξαν ακόμη και στην ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, που προσπαθούσε με ευφυολογήματα να αποφύγει σε συνεδριακή διαδικασία την τελική κρίση και επιλογή του επικεφαλής. "Ανάγκα όμως και Θεοί πείθονται", τα συνέδριο θα γίνει, εκτιμώ συντομότερα από το αναμενόμενο, ο χώρος θα αποκτήσει οργανωτική δομή, η ανανέωση ιδεών και προσώπων είναι αναμενόμενο γεγονός, ο ηγέτης θα αναδειχτεί και πλέον ο χώρος αυτός θα κληθεί, αφού μελετήσει επιλογές και επιπτώσεις, καθότι οι εύκολες λύσεις είναι ουτοπία, θα κληθεί σύντομα να χειριστεί την κρίση.

 

Το καράβι ανοίγει πανιά σε πείσμα των καιρών....