Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

Μεταμεσονύκτιες σκέψεις....

Μια άποψη...

  

  Τα όσα συνέβησαν στον Δήμο Μελίκης και οδηγούν σε μια περιπέτεια χρόνων, επώδυνη για τους φυσικούς αυτουργούς, για τον κοντινό τους περίγυρο, αλλά και για το κοινωνικό σύνολο της περιοχής εν συνόλω, λόγω του ότι είναι μικρή κοινωνία και οι δράσεις εφάπτονται, οφείλονται στο ότι τα πολιτικά στελέχη της περιοχής είχαν την αίσθηση του ακαταδίωκτου, της αυθεντίας, της μηδενικής υποχρέωσης απολογισμού, της ανύπαρκτης παρέμβασης του τύπου,ως ελεγκτικού μηχανισμού....


  Ας επεκτείνουμε τα όρια παρατήρησης σε επίπεδο Νομού.

  Τα πολιτικά στελέχη που διαχειρίζονται τις τύχες του τόπου, αγνοούν προκλητικά τις απόψεις πολιτών, άσχετα με το βάσιμο αυτών, επειδή νιώθουν υποσυνείδητα ότι αυτό έρχεται σε καταφανή αντίθεση με την δεδομένη δική τους "αυθεντία". Ομιλούν σε αποστειρωμένους χώρους αρνούμενοι την δημόσια τοποθέτηση, φοβούμενα την άλλη άποψη όπως ο διάβολος το λιβάνι. Κυριολεκτικά σέρνονται στον δημόσιο διάλογο, όταν δεν μπορούν να τον αποφύγουν, όπου μηρυκάζουν χιλιοειπωμένες κοινοτυπίες .Συμμετέχουν εν συνόλω σε κοινωνικές εκδηλώσεις, όπου αξία έχει το ένδυμα και όχι το πολιτικό περιεχόμενο του φέροντος.



  Τα κόμματα, φοβούμενα την απώλεια ψήφων και επιρροών, στεγάζουν και συντηρούν επί σειρά ετών "μπάζα και μούμιες" πολιτικές, που λόγω κακής συντήρησης έχουν την οσμή της αποσύνθεσης , μιλώντας ταυτόχρονα για ανανέωση πολιτικού προσωπικού , για την ανάγκη νέων ιδεών και συμμετοχής των νέων. Τοποθετούν σε καίριες θέσεις "φυτά" εμφανίσιμα στοιχειωδώς εξωτερικά, με ψήγματα πολιτικών γνώσεων , ώστε να είναι εύκολα διαχειρίσιμα και αναλώσιμα, όταν οι ανάγκες το απαιτήσουν.Έτσι η παρέμβαση στη λήψη των σημαντικών αποφάσεων να είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των "κεντρικών", ενώ τα περιφερειακά και τοπικά στελέχη να παίζουν τον ρόλο του "χρήσιμου ηλίθιου", που αν τύχει μπορεί να γλείψουν και κανένα κοκαλάκι που περισσεύει από το τραπέζι των "κεντρικών". Χρησιμοποιούνται κατά βάση ως συνοδοί πάσης χρήσης των κεντρικών , εντελώς εξευτελιστικά, χωρίς δικαίωμα λόγου...Η απόλυτη κατάργηση κάθε έννοια δημοκρατικής δομής των κομμάτων, με προφανή αποτελέσματα.

  Ο τύπος, συμπεριλαμβάνω και την αφεντιά μου , αρκείται στην επιφανειακή κριτική, πείθεται έναντι ανταλλαγμάτων να σιωπήσει, καλύπτει τον χώρο για να μην αναπτυχθεί κάτι νέο ανεξέλεγκτο και συντελεί τα μέγιστα στην αποσιώπηση μάλλον παρά στη αποκάλυψη.

Οι πολίτες αφού εκλέξουν τους εκπροσώπους τους, συνήθως με κριτήρια αστεία πέραν των λογικών, εντιμότητα και δυνατότητες, αποστασιοποιούνται πλήρως ενθυμούμενοι την επιλογή τους όταν πρόκειται για επίλυση προσωπικού θέματος, κινούμενου στα όρια της νομιμότητας αν όχι εκτός αυτής. Έτσι βλέπουμε αστείες πολιτικές φιγούρες , μηδενικών δυνατοτήτων , να πρωτεύουν σε ψήφους, να βρίσκονται εν υπνώσει επί σειρά ετών και να επανέρχονται θριαμβευτές στις επόμενες εκλογές. Τραγωδία...Όσο δε θυμάμαι φυσιογνωμίες η κατάσταση επιδεινώνεται...Ιδιαίτερα θηλυκού γένους...

 

 Ο τόπος χρειάζεται μια ηγετική φυσιογνωμία με τα εξής χαρακτηριστικά.

 





    Το φιλοσοφικό του επίπεδο να είναι τέτοιο που να έχει αντιληφθεί ότι ο μέσος όρος ζωής είναι πεπερασμένος και άρα μικρή αξία έχει η εμμονική σχέση με την οικονομική του τακτοποίηση...

  Να αξιοποιεί τους ικανότερους των συνεργατών του με αποκλειστικό κριτήριο την δυνατότητα, την αποφασιστικότητα , την σκληρότητα στην υλοποίηση ακόμη και την όμορφη φιλοδοξία της ανόδου δια την αποτελεσματικότητας, χωρίς φοβικά σύνδρομα και κομπλεξισμούς.

  Να συγκρουστεί με τα υπάρχοντα "ισχυρά συμφέροντα", όχι από εκδικητική μανία ισότητας προς τα κάτω, αλλά για να περιορίσει την παρέμβασή τους πέραν των επιτρεπτών ορίων, που λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων τους και εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.

  Να έχει  αντιληφθεί ότι η προστασία των "αδύναμων" πολιτών είναι υποχρέωσή του, διότι  οι ισχυροί έχουν την δυνατότητα να προστατευτούν, οι αδύνατοι χρειάζονται την συνδρομή των "τοπικών αρχόντων".

  Να έχει όραμα μακριά από τα τετριμμένα της ανάπτυξης από τον "τουρισμό και τα ευρωπαϊκά κονδύλια" που εξαντλήθηκε ως άποψη και μας εξάντλησε και εμάς.Να μιλήσει για το σχέδιο των επόμενων πενήντα ετών, βλέποντας μακρύτερα από τη δική του θητεία.

  Περιγράφω την πολιτική εκείνη φυσιογνωμία που θα με ενέπνεε και που θα έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη.."Αξίζει να μπεις στη μάχη.."

  Προϊόντος του χρόνου θα τοποθετηθούμε ως "prasino-mili"και  για το πρόσωπο .... 


Μια άποψη ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου